Emir Ali KAYA – Kapanma

videogren Pandemi-Projeler 337 Views 0 Comments

“Kapanma” Kadıköy 2021

Global kabusunun bir semtteki yankıları..

Karantina günlerinde herkes gibi keyifsizim. Ne zaman canım sıkılsa, fotoğraf makinemi alıp kendimi attığım o sokaklara artık hiç çıkasım olmasa da hafta sonu yasaklarına rağmen çıkıp fotoğraf çekiyorum ama eskisi gibi keyifle ve heyecanla değil; bu sefer daha çok belgelemek kaygısı ile.

7 gün 24 saat, boş görmenin neredeyse imkânsız olduğu bu sokaklar artık ıssız, terk edilmiş gibi. Yemek yediğimiz, kahve bahane buluşup sohbet ettiğimiz mekânların, tiyatroların, sinemaların, sahafların, elektronikçiler çarşısının kepenkleri kapalı; sokaklar bom boş. Dükkânı açabilenlerin de müşterisi yok. Meğer ne kadar da yakışıyormuş kalabalık, gürültü Kadıköy’e. İşletme sahipleri, çalışanları, müzisyenleri, tiyatro ve opera sanatçıları derken binlerce insan ekonomik kriz ile pandemi arasına sıkışmış durumda. Sokakta kime denk gelip konuşsanız ya “batıyoruz” diyor. Kiralık, satılık tabelaları artmaya başlamış. 16 yıldır yaşadığım Kadıköy’de, şimdi, fark ediyorum ki her köşesinde anılar biriktirmişim. Boş sokaklarda ve kapalı mekânlarda gözümde canlandırmakta dahi zorlandığım anılar…

Kadıköylülerin çok sevdiği sokak hayvanları da dertli karantina günlerinden. Daha az yiyecek bulabiliyorlar ama asıl dertleri insansızlık. Onların da insana ve kalabalığa ihtiyacı var, sandığımızdan da fazla.

Eve dönerken ekmek alıyorum; çıkışıma sebep olsun diye. Yavaş yavaş yürür ve adetten ekmeğin ucunu kemirirken, aklımda Brecht’in Üç Kuruşluk Opera’sından o ünlü dörtlük;

“Işık altında görünür
Sıyrılanlar gölgeden
Ya karanlıkta kalanlar
Onları var mı gören?”

Emir Ali KAYA

1971 Sivas doğumluyum ama İstanbul’da büyüdüm ve halen burada yaşıyorum.

Fotoğrafla tanışmam lise yıllarımda aldığım ikinci el bir Zenit 122 fotoğraf makinesi ile başladı. O zamanların internetsiz ve kısıtlı ekonomik imkânlarında bulabildiğim her fotoğrafa bakarak, fotoğraf hakkında bulabildiğim her yazıyı, kitabı okuyarak kendimi eğitmeye başladım. Hala her gün fotoğraf ile ilgili yeni bir şeyler öğreniyorum. Sanırım amatör kalmanın en keyifli yanı sürekli öğreniyor olmak. Bir süre ara verdiğim aktif fotoğraf uğraşıma 2006 da dijital fotoğrafçılık ile yeniden başladım.
O zamandan beri fotoğraf günlük yaşamımın bir parçası.